آموزش نوشتن نمایشنامه

نمایشنامه نویسی هنری جذاب است که به ارائه نقشه‌ای کامل جهت انجام یک نمایش تئاتر یا مجری‌گری و... می‌پردازد.

در این مطلب قصد داریم نحوه نوشتن یک نمایشنامه را بررسی و اصول آن را قدم به قدم آموزش دهیم. علاوه بر این پیشنهادات جذابی نیز خواهید دید، اگر شما قصد دارید این هنر را فرا بگیرید یا خود را در این حرفه توسعه دهید به جای مناسبی آمده‌اید.

 

نمایشنامه نویسی

قبل از شروعِ آموزش، بهتر است کمی در خصوص نمایشنامه نویسی و اهداف آن صحبت کنیم. این امر موجب می‌شود با مقدمه بهتری مباحث را پیش برده و دیدگاه بازتری در این رابطه بدست آوریم.

در یک تعریف کلی، نمایشنامه نویسی عبارت است از: هنرِ نگارش یک نقشه کامل، جهت اجرای برنامه‌های نمایشی. برنامه‌های نمایشی نیز عبارتند از: تئاتر، مجری گری تلوزیون، سخنرانی، استندآپ و... هر عملی که در آن شخصیت یا شخصیت‌هایی به انجام یک‌سری افعال مشغول شوند.

احتمالاً تا اینجا دانستید این هنر تا چه اندازه گسترده بوده و وجود آن تا چه اندازه مهم است. حال اگر آماده هستید برویم سراغ آموزش نمایشنامه نویسی! 

 

قدم اول: ایده

اولین قدمی که برای شروع نوشتن یک نمایشنامه لازم است برداریم، بدست آوردن ایده است!

ایده به معنای یک موضوع یا اندیشه‌ای برای عملی کردن چیزی‌ست، همان‌طور که شروع فیلمنامه نویسی، داستان نویسی، ترانه نویسی و... نیاز به ایده دارند، شروع نمایشنامه نویسی نیز در ابتدا نیاز به یک ایده خوب جهت نوشتن دارد.

بدست آوردن ایده شاید یکی از دشوارترین اعمال در شروع این پروسه باشد، اما چیزی که می‌تواند به شما کمک کند بهتر به آن برسید؛ این است که یک مرجع خلاقانه شامل تعدادی ایده ناب را تهیه کرده و هر زمان که نیاز به ایده داشتید یک یا چند عدد از آن بیرون بکشید! از این رو می‌توانید از مطلب شگفت‌انگیز زیر دیدن کنید:

 

قدم دوم: توسعه ایده

حال که ایده خود را به دست آوردید، نوبت به قدم دوم می‌رسد.

توسعه ایده یعنی: شما ایده خود را شکافته و به آن ساختار بهتری ببخشید نهایتاً آن را ترتیب دهی کرده و جهت پروبال دادن در قدم بعدی آن را آماده کنید. این‌کار با استفاده از جدول زیر انجام می‌شود:

 

 

ایده تعریف کلی ایده اصلی
 شروع  در ابتدا چه چیزی نمایش داده شود؟ چگونه شروع شود؟
 اوج  در اوج چه چیزهایی نمایش داده شوند؟
 پایان

 نتیجه نمایشنامه چه باشد؟

 

در جدول فوق ما چهار سطر داریم که توسط دو ستون تقسیم بندی شده‌اند، در ادامه قصد داریم به معرفی این سطور بپردازیم:

ایده: این بخش مکانِ توضیحِ ایده شماست که در قدم اول به آن رسیدید.

شروع، اوج، پایان: اگر یک ایده را به سه بخش تقسیم کنیم، به شروع، اوج و پایان داستان خواهیم رسید که هر کدام در خصوص همان بخش راه حلی به شما می‌دهند. برای مثال در شروع نمایش چه اتفاقاتی بیفتد، در اوج چطور؟ و نهایتا پایان نمایش چگونه باشد؟

اما، چرا باید این موارد را لحاظ کنیم؟

مزیت این کار در این است که نمایشنامه شما را از حالت خطی خارج ساخته و آن را حرفه‌ای تر می‌کند. برای مثال: تصور کنید مخاطب با شروع نمایش گرم شود، در اوج احساساتش شکوفا شده و در پایان با یک نتیجه مناسب نمایش را بدرود بگوید! مطابق با چارت زیر:

این امر باعث می‌شود به نمایشنامه شما رتبه خوبی ببخشد و هیچ‌گاه آن را فراموش نکند. در مقابل اما: یک نمایشنامه بدون اوج و نتیجه هرگز نخواهد توانست مخاطب را از نظر روانی ارضا کرده و رضایت او را حفظ کند. شما این‌گونه نباشید و سعی کنید این قاعده را در قدم «توسعه» لحاظ کنید تا نمایشنامه بهتری را از نتیجه بدست آورید.

 

قدم سوم: نگارش

اصلی‌ترین قدمی که جهت بدست آوردن نمایشنامه می‌بایست برداشته شود، نگارش آن می‌باشد.

نگارش یک نمایشنامه با در دست داشتن جدولی که در قدم دوم آن را تکمیل کردیم به مراتب آسان‌تر خواهد بود و در نتیجه سرعت مان را نیز افزایش می‌دهد.

برای نوشتن نمایشنامه ما دو راه پیش رو داریم: یا آن را به صورت دستی بنویسیم یا با استفاده از نرم‌افزارهای واژه‌پرداز مثل مایکروسافت ورد «Microsoft Word» انجام دهیم. مزیت استفاده از نرم‌افزار؛ در نظم متون، صفحه‌آرایی راحت‌تر و پرینت بهتر است که پیشنهاد ما نیز استفاده از نرم‌افزار است.

پس از انتخاب بستر نگارشی، نوبت به شروع نگارش می‌رسد. لطفاً به چارت زیر توجه نمایید:

 

نمودار فوق بیان‌گر اسکلت یک صحنه از نمایشنامه است که در بخشی از آن ابتدا به دیزاین صحنه پرداخته شده و سپس در بخش‌های دیگر به حرکات، گفتگوها و تغییرات دیگر که در روند داستان شکل می‌گیرند... شما می‌توانید بر همین اساس با استفاده از «textbox» ها متون خود را نظم داده و برای هر قسمت جایگاه خاصی را در نظر بگیرید.

برای مثال ابتدا دیزاین صحنه را نوشته و سپس به حرکات بپردازید، نهایتاً گفتگوها و جزئیات بیشتری را پیاده کنید، این قاعده‌ی سه مرحله‌ای می‌تواند برای هر برنامه‌ی نمایشی‌ای از تئاتر تا مجری‌گری و سخنرانی‌ها اجرا شود؛ با این حساب عالی می‌شود اگر به نکات قدم چهارم جامه عمل بپوشانید.

همچنین بخوانید: ارسال نمایشنامه برای انتشار در سایت.

قدم چهارم: حرفه‌ای بودن

موارد بسیار مهمی از جمله: پی‌رنگ، انتخاب شخصیت، دیزاین صحنه، گفتگو نویسی، نویسندگی خلاق، اصول نگارشی، ویراستاری و... وجود دارند که برای نگارش حرفه‌ای یک نمایشنامه ضروری هستند. از این رو برای یادگیری بهتر این علم حتماً از دوره تخصصی زیر استفاده کنید تا سطح هنری خود را در این زمینه ارتقا دهید:

 

 

در دوره فوق سعی نمودیم مرجع آموزشیِ کاملی جهت نوشتن نمایشنامه تهیه کرده و این علم را با قاعده اصولی به شما عزیزان آموزش دهیم تا در نوشتن نمایشنامه بهترین باشید!

 
  • ۵ کامنت‌ها
    • تیم نویسندگی
    • چهارشنبه ۲۷ اسفند ۹۹

    آموزش فیلمنامه نویسی کوتاه و بلند (پیشرفته)

    آموزش فیلمنامه نویسی

    فیلمنامه یکی از تخصصی‌ترین قالب‌های ادبی در نویسندگی است که نگارش و تهیه آن در کنار جذابیت‌هایی که دارد، به اصول مهمی وابسته است، در این مطلب قصد داریم فیلمنامه نویسی را با توجه به این اصول آموزش دهیم و در گوشه کنار صحبت‌های‌مان، موارد وابسته به فیلمنامه را نیز مورد بررسی قرار دهیم.

    اگر شما یک فیلمنامه نویس هستید یا قصد دارید این علم را به‌خوبی آموزش ببینید، به جای درستی آمده‌اید.

     

    فیلمنامه چیست؟

    فیلمنامه یا سناریو به مجموعه دستورالعمل‌های کاملی گفته می‌شود که نویسنده برای تولید و توسعه‌ی یک ویدئو می‌نویسد. این ویدئو می‌تواند؛ فیلم سینمایی باشد، موزیک ویدئو بوده یا مستند و تیزرهای تبلیغاتی باشد. همه و همه‌ی این موارد نیاز به یک فیلمنامه عالی دارند که قصد داریم اصول این موارد را در این مقاله قدم به قدم خدمت‌تان شرح دهیم.

    اما شرح دقیق یک فیلمنامه در عصر امروز به شکل است؟

    همان‌طور که می‌دانید اکثر ویدئوهای امروزی با دو حسگرِ دوربین و میکروفون ساخته می‌شوند که این دو، ربط مستقیمی به دو عدد از حواس انسان «چشم» و «گوش» دارند. ما در فیلمنامه‌نویسی می‌خواهیم به‌طور دقیقی بر روی مصداق‌های این دو حس از بیننده مانور دهیم و فیلمنامه‌ای تهیه کنیم که پیاده‌سازی آن بتواند مخاطب را هم از نظر روانی ارضا کرده و هم او را با داستان فیلم تحت تاثیر قرار دهد. علاوه بر این؛ بر روی این مورد نیز متمرکز باشیم که اگر حسگرهای جدیدتری برای تهیه فیلم به میان آمدند، بتوانیم آن موارد را نیز در فیلمنامه خود لحاظ کنیم.

    احتمالاً تا الآن دانستید قصد داریم چه اصولی را مورد تدریس قرار دهیم؟ حال اگر آماده هستید شروع کنیم!

     

    شروع نگارش

    همانطور که داستان‌نویسی یا نوشتن شعر مراحلی دارد، فیلمنامه‌نویسی نیز شامل مراحلی می‌شود که لازم است قدم به قدم هر یک را بررسی کنیم، این موارد به شرح زیر می‌باشند:

     

    قدم اول؛ ایده

    ایده یکی از اولین و جذاب‌ترین مراحل برای شروع فیلمنامه نویسی است.

    ایده به ما داستان یا موضوع اولیه را می‌دهد تا بتوانیم بر طبق آن یک دید کلی از آنچه قصد داریم پروبالش دهیم را بدست آورده و سپس در مراحل بعدی آن را اجرا کنیم.

    اگر قصد دارید مجموعه‌ای عالی از ایده‌ها را داشته باشید، می‌توانید از پکیج زیر استفاده کنید:


     

     


    قدم دوم؛ توسعه‌ی ایده

    رسیدیم به دومین قدم فیلمنامه نویسی. توسعه‌ی ایده به معنای ساختار دادن به داستان اولیه‌ای است که آن را در قدم اول بدست آوردیم. این کار باعث می‌شود کارِ ما نظم بهتری گرفته و از سویی دیگر سکانس بندیِ بهتری «که در ادامه می‌گوییم» داشته باشیم. به جدول زیر نگاهی بیاندازید:

     

    ایده اصلی

    شرح ایده شما

    شروع

    ابتدای داستان چگونه باشد

    اوج دراوج چه اتفاقی بیفتد
    نتیجه مخاطب با چه نتیجه‌ای فیلم را بدرود بگوید؟

     

    اگر یک داستان را به سه بخش تقسیم کنیم، می‌توانیم هر یک را به ترتیب؛ ابتدا، میانه و انتها نامگذاری‌شان کنیم، دلیل این تقسیم‌بندی این است که بتوانیم به داستان نظم بهتری داده و آن را حرفه‌ای‌تر بنویسیم.

    فاکتور یک فیلم خوب؛ در شروعی آرام، میانه‌ای هیجانی «اوج» و پایانی نتیجه‌دار نهفته است. شما می‌توانید ایده خود را به سه بخش تقسیم کرده و این قاعده را در آن لحاظ کنید تا معنای بهتری به کار خود داده و ساختار بهتری بدان ببخشید.

    اگر فیلمنامه‌ای را با این قاعده بنویسید، بیننده در شروع فیلم با آن گرم می‌شود، در اوج با یک‌سری داستان‌های هیجان انگیز درگیر شده و در نهایت با یک نتیجه خوب فیلم را بدرود می‌گویید، بیننده در این پروسه یک ارضای روانی تجربه خواهد کرد که باعث می‌شود فیلم را در جایگاه خوبی میان خاطراتش حفظ کرده و به آن رتبه خوبی بدهد. بنابراین این مورد را در قدم دوم در نظر داشته باشید.

     

    قدم سوم؛ شروع به نگارش

    رسیدیم به بخش عملی کردن ایده، قبل از ادامه آموزش لازم است به دو مفهوم در ابتدا بپردازیم که سکانس و پلان نام دارند.

    سکانس به معنای ابتدا تا پایان یک داستان یا موضوع است، اگر فیلم شما از داستان‌های کوچک تشکیل شده، هر کدام را می‌توانید در یک سکانس جای دهید مثل؛ سکانس اول، دوم و... اما اگر یک داستان اصلی دارید، می‌توانید همان سه بخشِ؛ شروع، اوج و نتیجه را سکانس‌دهی کرده و هر سکانس را به هر یک از آن‌ها اخصاص دهید.

    پلان اما به معنای یک ضبط یا یک صحنه در فیلم است، توجه کرده‌اید در فیلم‌ها دوربین یک صحنه روی یک شخص است و سپس در صحنه بعد روی شخصی دیگر؟ به همین صحنه‌ها پلان گفته می‌شود که بین‌شان ترنزیشین قرار می‌گیرد.

    با این تعاریف می‌توان گفت: سکانس یک بخش بزرگ از فیلم است و پلان زیر بخش‌های هر سکانس.

    بسیار خوب، برویم سراغ نگارش.

     

    سکانس             
    پلان  
    نکات  
    صحنه و بازیگران

     

     

     

     

    قبل از توضیحات این سطور، ابتدا می‌خواهیم در خصوص بستر نگارشی‌مان مقداری صحبت کنیم.

    بهترین بستر برای نوشتن فیلمنامه، نرم‌افزار Microsoft word است زیرا قابلیت‌های کاملی دارد و می‌توان از فیلمنامه خود، خروجی‌های متفاوتی از جمله pdf گرفت، پیشنهاد می‌کنیم حتما از این برنامه استفاده کنید که هم برای سیستم عامل ویندوز در دسترس است و هم برای اندروید و ای او اس.

    جدول فوق برای هر پلان استفاده می‌گردد، برای این‌که استفاده راحت‌تری از آن داشته باشید، آن را در header صفحه جای‌گذاری کنید تا اتوماتیک برای هر پلان ایجاد گردد، برای دانلود فایل ورد این جدول، از لینک زیر استفاده نمایید:

     دانلود جدول

    حال شرح این سطور چه هستند؟

    سکانس: نشان‌دهنده شماره‌ی سکانسی است که درحال نگارش پلان‌های آن هستید.

    پلان: نشان‌دهنده شماره پلانِ سکانسی است که درحال نگارش آن هستید.

    نکات: این بخش می‌تواند توضیحاتی در خصوص مکان‌ها و زمان باشد.

    صحنه و بازیگران: در این قسمت هم می‌توانید دیزاین صحنه و پوزیشین بازیگران را تعیین کرده و هر آن‌چه که برای ضبط این پلان لازم است را بیان کنید.

     

    پس از نگارش جدول، نوبت به نوشتن دیالوگ‌ها یا حرکات می‌رسد.

    برای توصیف نمای دوربین از تصویر زیر کمک بگیرید:

     

    زاویه دوربین در فیلمنامه نویسی

     

    نوشتن دیالوگ‌ها نیز اینگونه است:

    فرهاد- بشین من اعصاب مصاب ندارم «حالات فرهاد هنگام این سخن»

    فربد- به دَرَک «حالات فربد هنگام این سخن»

     

    ایده جهت نوشتن دیالوگ: دیالوگ‌های برگزیده

     

    ساختار کلی پلان به این شکل بیان می‌شود:

    شروع پلان

    دوربین در پوزیشن «Low Angle» آرام روی فرهاد زوم می‌کند.

    فرهاد- بشین من اعصاب مصاب ندارم «با کف دست به پیشانی خود می‌زند»

    دوربین کمی می‌لرزد.

    فربد- به دَرَک «بلند می‌شود»

    پایان پلان

    در پلان بعدی می‌توانید ماجرای دعوای‌شان را بنویسید که خودِ آن شامل پلان‌های مختلف است، بنابراین سعی کنید هر ماجرا را درون یک سکانس بنویسید تا کارتان شلوغ نشود.

     

    نکات مهم:

    بهتر است از نوشتن جملات عادی بپرهیزید مثل؛ سلام خوبی و...

    قبل از نوشتن پلان، آن را در ذهن خود تصور کنید.

    برای درک بهتر کارگردان می‌توانید اسکیس پلان را بعد از پرینت گرفتن از فیلمنامه نقاشی کنید.

     

    قدم چهارم؛ بررسی و عیب‌یابی

    بعد از نگارش فیلمنامه، لازم است آن را بازبینی کرده و نواقص آن را برطرف کنید.

    سعی کنید دراین قدم اسامی شخصیت‌ها را با ژانر فیلم هم‌آهنگ کنید، جملات «به ویژه دیالوگ‌ها» را یک‌بار بلند بخوانید و ببینید معنای درستی می‌دهند؟ لحن‌شان چگونه باشد؟ با چه حالات بدنی‌ای بهتر درک می‌شوند؟

    اگر به نتیجه خوبی رسیدید، این موارد را درون پرانتز و بعد از دیالوگ‌ها درج کنید تا در نتیجه فیلمنامه‌ی شما بهتر و بهتر شود.

    همچنین بخوانید: ارسال فیلمنامه برای انتشار در سایت.

    قدم آخر؛ نکات مهم

    در این بخش قصد داریم اصول مهمی که در فیلمنامه نویسی لازم است انجام شوند را مورد بررسی قرار دهیم.

    نکته اول: اگر در نرم‌افزار ورد فیلمنامه خود را می‌نویسید، به صفحات خود حتما 5 میلی‌متر margin بدهید، زیرا پرینترها 5 میلی‌متر از دور صفحات را در نظر نمی‌گیرند.

    نکته دوم: بهترین فونت برای نوشتن، B Nazanin و اندازه فونت 14 می‌باشد.

    نکته سوم: اندازه صفحه خود را درسایز A4 قرار دهید تا بتوانید پرینت بهتری بگیرید.

    برای نوشتن تخصصی‌تر فیلمنامه و یادگیری اصول بیشتر مثل؛ پی‌رنگ، نویسندگی خلاق فیلمنامه، تاثیرگذاری، نگارش نوین و سریع، نکات بیشتر و... حتما از دوره حرفه‌ایِ زیر استفاده کنید، آموزش‌های این مطلب تنها 10% از فصل‌های پکیج زیر بودند:

     
    دوره فیلمنامه نویسی
     
     
  • ۲۹ کامنت‌ها
    • تیم نویسندگی
    • چهارشنبه ۱۲ آذر ۹۹

    آموزش نامه نگاری اداری اصولی و صحیح


    نامه‌نگاری یکی از اجزای حیاتیِ زندگی شغلی است و خوب نوشتن آن می‌تواند بازدهی افراد حقوقی و حقیقی را به مراتب افزایش داده و موجب شفافیتِ هویت سازمان شود.
    برای نگارش یک نامه‌ی اداری یا رسمی لازم نیست به خودمان سخت بگیریم، ما این‌جاییم تا قدم‌به‌قدم اصول نگارش یک نامه حرفه‌ای و تمیز را فرا بگیریم. نکات و آموزه‌هایی که در ادامه می‌آیند، می‌تواند برای افرادی که مایلند مهارت‌شان را در نامه‌نگاری افزایش دهند یک منبع خوب به شمار بیآید.
    ما قصد داریم ابتدا تعدادی مفاهیم را بررسی کرده و مستقیماً سراغِ آموزش نامه‌نگاری برویم.
     

    نامه چیست؟

    نامه دو تعریف مجزا دارد، حدود 15 سالِ پیش، نامه به معنای؛ یک قالب متنی بود که بنا‌به یک مناسبت، از طرف فردی «چه حقیقی و چه حقوقی» برای فرد دیگری فرستاده می‌شد. اما این تعریف طیِ سال‌ها دچار تغییرات زیادی شده است. در حال حاظر نامه عبارت است از؛ یک قالب ساختاربندی شده‌ی چاپی یا الکترونیکی که شامل محتوای متن، تصویر یا پیوست‌های لازمه می‌شود.
     

    انواع نامه

    یک نامه ابتدا به دو دسته‌ی چاپی و الکترونیکی تقسیم می‌شود. این دسته ساختارشان را مشخص می‌کند. نامه‌های چاپی امروزه دیگر منسوخ شده جای خود را به نامه‌های الکترونیکی یا همان «ایمیل» داده‌اند. حتی دادگاها، دانشگاها و شرکت‌های دانش‌بنیان امروزه فقط از ایمیل استفاده می‌کنند و نامه‌ی چاپی فقط حدود 5 درصد نامه‌ها را تشکیل می‌دهد که آن‌ها نیز انتظار می‌رود طی 5 سال آینده به‌کل از بین بروند.
    پس از ساختار، به دسته‌بندی می‌رسیم که به دسته‌هایی مثل: بازرگانی، خصوصی و اداری تقسیم می‌شوند. بارزترین نوعِ نامه؛ «اداری» است که هر روزه بین ادارات خصوصی یا دولتی، و همچنین اشخاص مختلف تبادل می‌شود.
     

    قالب نامه

    طبق ساختار بندی‌ای که در بخش قبل داشتیم، در تصویر زیر اجزای نامه‌های مختلف قابل مشاهده هستند. سمت راست نامه چاپی و سمت چپ ایمیل.
    قسمت سبز رنگ نشان‌دهنده سربرگ است و بخش آبی نشان‌دهنده بدنه آن.
    همان‌طور که مشاهده نمودید، ساختار نامه‌های ایمیلی تقریباً مشابه نامه‌های چاپی است و هر دوی‌ِشان شامل تعدای جز می‌شوند که در ادامه راجع‌به آن‌ها سخن می‌گوییم.
     

    سربرگ

    سربرگ مکانی است که اطلاعات گیرنده یا فرستنده به همراه لوگو و تاریخ در آن درج می‌گردد.
    این موارد می‌بایست توسط نویسنده‌ی نامه در قالب درج گردد. اما در ایمیل، فرستنده و گیرنده، تاریخ و موارد دیگر توسط برنامه مدیریت ایمیل به‌صورت اتوماتیک درج گردیده و در تصویر نمایه، لوگو یا تصویر اشخاص قابل مشاهده می‌باشد.
     

    موضوع و بدنه

    موضوع همان عنوانی است که بابت آن متن نامه نوشته می‌شود. برای مثال: موضوع استخدام، موضوع شکایت و...
    بدنه نیز به همان متن نامه گفته می‌شود که شامل شرح ماجرا است.
     

    شروع به نامه‌نگاری

    حال که اطلاعات کافی در رابطه با نامه‌نگاری به‌دست آوردیم، وقتش رسیده تا نحوه نوشتن آن را نیز فرا بگیریم. فرقی نمی‌کند ما از چه ساختاری برای نوشتن نامه استفاده کنیم چون محتوا و اصول نامه‌نگاری مفاهیم ثابت و یکسانی هستند که می‌بایست برای همه نوعِ نامه‌ها لحاظ شوند. بنابراین ما، هم از ساختار نامه الکترونیک استفاده می‌کنیم تا آموزش بروز و بهتری داشته باشیم و هم از ساختار چاپی تا با آن نیز آشنا شویم.
     

    قدم اول: موضوع و چهارچوب

    همان‌طور که می‌دانیم: نرم‌افزارهای مدیریت ایمیل به‌صورت اتوماتیک برای ما سربرگ را می‌سازند پس در نامه‌نگاری الکترونیک نیازی به درج اطلاعاتی مثل؛ زمان، گیرنده، فرستنده و... را نداریم، اما برای نامه‌‌های چاپی در ادامه‌ نحوه‌ی اجرای آن‌ را آموزش خواهیم داد. فعلا برویم سراغ موضوع.
    موضوعِ نامه چیزی‌ست که در مورد آن می‌نویسید، برای مثال؛ افزایش حقوق کارمندان، فراخوان، استخدامی و...
    در نوشتن موضوع سعی کنید خلاصه‌سازی کرده و دلیل یا کلیدواژه‌ی نامه را بنویسید. مثلاً اگر می‌خواهید ایده‌ی ساخت محصول جدید خود را به یکی از کارمندان‌تان ابلاغ کنید، در موضوع فقط بنویسید؛ پروژه جدید. یا محصول جدید. توضیحات بیشتر و اطلاعات اضافه را در متن پیام بگنجانید.
     

    چهارچوب نامه

    قبل از این‌که شروع به نوشتن نامه کنید، بهتر است ابتدا چند سوال را در ذهن خود مرور کنید.
    از خود بپرسید: هدف این نامه چیست؟ برای چه اشخاصی است؟ آیا مخاطبان از موضوع اطلاع دارند؟
    این سوالات باعث می‌شود شما سبک نگارش و لحن خود را به نحوی جور کنید که نتیجتاً نامه شما تاثیر خود را به‌درستی بر روی مخاطب بگذارد!
    پس از این‌که به همه این سوالات جواب دادید، کافی‌ست فقط در ذهن خود یک تصویر کلی از نامه بسازید که شامل انتظارات و نتایج شما می‌شود. این باعث می‌شود در قدم‌های بعدی، نوشتن برای‌تان راحت‌تر شود. برای مثال شخصی که برای ترفیع حقوق به مدیر خود می‌خواهد نامه‌ای ارسال کند، چنین تصویری می‌سازد که: "انتظار دارم از مدیریت حقوقم رو افزایش بدن در نتیجه اگه حقوقم افزایش داده نشد استعفا بدم" حال موضوع مد نظر شما هرچه که بود فقط یک انتظارات و یک نتایج در ذهن خود بسازید.
     

    قدم دوم: نوشتن

    بدنه یک نامه اداری، شامل: مقدمه، شرح، اقدام و نتیجه می‌شود که در ادامه اصول نگارش هر یک را شرح می‌دهیم.
     

    مقدمه

    ابتدای متن نامه را تشکیل می‌دهد و نشان دهنده دلیل شما برای نوشتن نامه است.

    مثال: سلام و درود، برای شرکت در فراخوان نویسندگی «دوره‌ی دوم» اثرم را....

    اگر نامه شما پاسخی به نامه دیگر است ابتدا تشکر کنید.

    مثال: نویسنده عزیز؛ مهرداد... سلام و درود، از شرکت شما در این فراخوان سپاس‌گذاریم....

    سعی کنید از عباراتی مثل: نامه شما دریافت شد یا جوابیه به نامه مورخه... و غیره خودداری کنید چون این عبارات قدیمی شده‌اند. بهتر است در جوابیه فقط تشکر به عمل آورید. حال به سبک و لحن مورد علاقه خود. این سبک و لحن‌ها در واقع هویت سازمان شما را تشکیل می‌دهند، بنابراین به علاوه‌ی اصولی که در این آموزش فرا می‌گیرید، بهتر است سبک خود را در آن وارد سازید تا نتیجتاً یک قالب منحصر‌به‌فرد در اختیارتان قرار بگیرد.
    این آموزش قسمتی از دوره‌ی زیر بود که برای‌تان آماده کردیم. ادامه‌ی آموزش نامه‌نگاری در پکیج زیر با جامعیت و ساختار بهتر برای مطالعه قرار داده شده است (موقتا رایگان) به دلیل در دست ساخت بودن دوره:
     
     
     
  • ۱ کامنت‌ها
    • تیم نویسندگی
    • شنبه ۱۴ تیر ۹۹

    آموزش خوشنویسی قدم به قدم

    زیبایی و آراستگی را می‌توان بزرگ‌ترین راه برای جذب کردن دانست، یک جمله‌ی خوشنویسی شده بیشتر از آن‌چیزی که فکر می‌کنیم باعث جذب مخاطب می‌شود و تحسین هر بیننده‌ای را بر می‌انگیزد.

    در این مقاله کنکاش ما روی همین مساله است، در ادامه قصد داریم تعدادی مفاهیم را بررسی کرده و مستقیماً برویم سراغ آموزش خوشنویسی...


    خوشنویسی چیست؟

    به مجموعه‌ی زیبا‌نگاری حروف بر اساس اصول و قواعد معین را خوشنویسی می‌گوییم. اگر به گذشته نگاهی بیاندازیم، خوشنویسی را می‌توانیم در کتاب‌های عارفان و شاعران پارسی مثل: مثنوی و معنوی، شاهنامه و رباعیات خیام یا کتاب‌های دینی ببینیم. اکثراً زادگاه خوشنویسی را قسمت خاورمیانه می‌دانند که بعد از مدت‌ها این هنر توسط کتاب‌ها و افراد اهل قلم، به کشورهای دیگر راه یافت و به دلیل زیبایی فراوان آن مورد توجه بسیاری قرار گرفت.

    در حال حاظر هر کشوری نوع خوشنویسی مختص به خود را دارد...


    انواع سبک خوشنویسی

    در این هنر سبک‌های فراوانی از جمله: نسخ، کوفی، نستعلیق و... وجود دارد که در زیر نمونه‌ای از هرکدام می‌بینید.

    از بالا سمت راست: ثلث، بالا سمت چپ نستعلیق، زیر آن کوفی و پایین سمت راست نسخ.

    ما در این مطلب بیشتر روی خط نستعلیق تمرکز داریم، زیرا هم پیشینه فارسی داشته و هم با زبان ما هم‌آهنگی بیشتری دارد.


    ابزار خوشنویسی

    مسلماً هر کاری ابزار و لوازم مختص به خود را دارد، در ادامه با تمام ابزارهایی که برای شروع این هنر لازم داریم آشنا خواهیم شد.


    قلم 

    ما دو نوع قلم داریم، که یکی به «الخطاط» معروف است و دیگری قلم نی، اجرا کردن خط با الخطاط راحتی بیشتری دارد ولی قلم نی سنتی‌تر است به انتخاب خودتان می‌توانید یک نوع را انتخاب کنید.

    بهترین و مرغوب‌ترین نوع قلم، «دزفولی» نام دارد که رنگ آن سرخ مایل به قهوه‌ای است و داخل آن متمایل به سفید. یکی از ویژگی‌های قلم نی خوب در این است که؛ پوسیده نباشد، کج نباشد و از قطر مناسبی برخوردار باشد.


    مرکب

    اگر دوست داشتید با قلم نی کارتان را شروع کنید، نیاز به مرکب و دوات دارید. مرکب نوعی جوهر است که برای خوشنویسی استفاده می‌شود.

    بهترین نوع آن مرکبی است که دارای کشش و غلظت کافی بوده و پررنگ باشد. دوات نیز ظرف نگهداری آن است که داخل آن نوعی نخ ابریشمی می‌گذارند تا جوهر زدن به قلم راحت‌تر شود.


    زیر مشقی و...

    علاوه بر موارد بالا، لازم است زیر مشقی که به تخته شاسی نیز معروف است داشته باشید تا روی آن کاغذ خود را گذاشته و خوشنویسی کنید. بهترین نوع کاغذ همان نوع A4 است. برای بریدن قلم نیز به یک چاقو نیاز دارید.

    در صورتی هم که الخطاط خریداری کردید، فقط یک زیر مشقی با کاغذ تهیه کنید...


    شروع به کار

    اگر دوران مدرسه را یادتان بیآورید، ابتدا معلم نحوه گرفتن قلم را آموزش می‌داد و سپس نقطه‌گذاری و به همین منوال قدم به قدم پیش می‌رفت تا دانش‌آموز کاملاً به مباحث مسلط شود. در ادمه می‌خواهیم تقریباً به همین شکل پیش برویم اما در نظر داشته باشید برای تمرینات هر بخش وقت بیشتری بگذارید چون تمرین یک اصل مهم در یادگیری یک علم است. مطمعناً روزی خواهد رسید که همانند نگارش عادی خوشنویسی می‌کنید و به خود می‌بالید که تمرین‌های‌تان اثر گذار بود...


    قدم اول: قلم و زاویه آن

    بهترین زاویه برای قلم 60 الی 65 درجه متمایل به سمت راست می‌باشد، به تصویر زیر نگاه کنید:

    برای شروع نستعلیق، عادت دادن دست به این زاویه به‌شدت مهم است، برای تمرین، مشابه تصویر بالا سعی کنید در همان زاویه 63 درجه قلم را یک‌بار به کاغذ چسبانده و بلافاصله بردارید. بعد از 50 بار مطمعناً دست‌تان به آن عادت خواهد کرد.


    قدم دوم: نقطه گذاری

    نقطه در نستعلیق؛ علاوه بر استفاده شدن در حروف، نوعی واحد در اندازه گیری حروف است و باعث تنظیم حروف می‌گردد. شکل کلی نقطه در خوشنویسی مربعی است که روی یکی از زاویه‌هایش خوابیده است. مثل تصویر زیر:

    در حقیقت گوشه‌هایش به چهار طرف است. برای کشیدن نقطه؛ ابتدا قلم را با زاویه‌ای که گفتیم، «۶۵ درجه» روی کاغذ قرار می‌دهیم و به سمت راست و پایین می‌کشیم تا جایی که نقطه تشکیل شود. بعد از اینکه تعدادی از این نقطه‌ها بکشید، نحوه اجرای آن دست‌تان می‌آید...


    این آموزش قسمتی از دوره 100 صفحه‌ای زیر بود که برای‌تان آماده کردیم. در پکیج زیر، ادامه‌ی آموزشِ خوشنویسی، با جامعیت و ساختار بهتر برای مطالعه قرار گرفته است:




  • ۳ کامنت‌ها
    • تیم نویسندگی
    • پنجشنبه ۱۲ تیر ۹۹

    آموزش شعر گفتن و ترانه سرایی + قافیه یاب

    آموزش شعر گفتن

    به راستی شعر را می‌توان به عنوان یکی از زیباترین قالب‌های ادبی شناخت که سرودن و خوانده شدن آن می‌تواند با موجی از عواطف؛ خاطرات و حس‌های مختلفِ مخاطب را درگیر یک چهارچوب معنایی کند...

    در ادمه می‌خواهیم مفصلاً شعر را بررسی کنیم و با دیدی که نسبت به آن پیدا کردیم، اصول مهمی از آموزه‌های اصلیِ به آن را نیز  قدم به قدم مورد تدریس قرار دهیم.

    ابزار اصلی آموزش ما برنامه قافیه یاب «اندرویدی» زیر است که کاربرد بالایی در این حوزه دارد:

    «برنامه برای سال 2022 آپدیت شد، با پشتیبانی اندروید 12»



     

     

    شعر چیست؟

    به مجموعه‌ای از واژه‌ها، وزن، مصرع، قافیه، بیت و بارِ معنایی، شعر می‌گوییم. شعر به 2 دسته؛ کلاسیک و مدرن تقسیم می‌شود که هر دسته زیر مجموعه‌های مختص به خود را دارد.

    اجازه دهید ابتدا شعر را کالبد‌شکافی کنیم تا با اجزای آن آشنا شویم. به تصویر زیر دقت نمایید؛

    در قطعه بالا هر بخش با رنگ خاصی مشخص شده است که در ادامه راجع به آن توضیحاتی می‌بینیم.

    سبز؛ به نشانه کل شعر است که می‌تواند قطعه، رباعی، قصیده، دوبیتی و... باشد، این شعر مثنوی است.

    آبی؛ این رنگ یک مصرع را مشخص می‌کند، کلمات پایانی هر مصرع معمولاً قافیه شناخته می‌شوند.

    قرمز؛ همان‌طور که می‌بینیم، از نظر حروف و نطق تقریباً با هم برابرند، به این کلمات که آخر هر مصرع می‌آیند و هنگام خواندن شعر زیبایی خاصی می‌آفرینند قافیه می‌گوییم.

    اگر بخواهیم درمورد وزن صحبت کنیم، در ساده‌ترین شکل ممکن به هم‌ترازی و هم‌آهنگی از نظر طول، آهنگ و تن در یک بیت را وزن می‌گوییم. 

     

    گونه‌های شعر

    طبق آن‌چیزی که قبلاً خواندیم، شعر به دو دسته تقسیم می‌شود.

    زیر مجموعه و قالب‌های شعر‌های کلاسیک شامل؛ غزل، قصیده، رباعی، مثنوی، قطعه، مسمّط، ترکیب‏‌بند، ترجیع‏‌بند، مستزاد، تشبیت و فرد می‌شوند. در ادامه توضیحاتی در رابطه با هرکدام از آن‌ها خواهیم خواند.


    غزل

    به ابیاتی بین 4 تا 15 عدد که از نظر وزن «هم‌وزن» و قافیه «هم‌قافیه» با هم برابر باشند غزل می‌گوییم.

    بیت اول غزل را «مطلع» و بیت آخر آن را «مقطع غزل» می‌نامیم.

    معمولا شاعران موضوعات عارفانه و عاشقانه را در قالب غزل بیان کرده و در بیت آخر خلاصه یا نتیجه‌گیری خود را می‌کنند مثل غزلیات؛ حافظ، مولانا و سعدی.

    آرایش شعر:

    ---------*           -----------*

    ---------             -----------* 


    قصیده

    به شعر‌هایی که بیش از 15 عدد بیت دارند و از نظر موضوعی؛ پند و حکایت، نصیحت، روایت و وصف را در بر می‌گیرند قصیده می‌گوییم.

    الزاماً در این نوع شعر دو مصرع اول با هم هم‌قافیه هستند.

    آرایش شعر:

    ---------*           -----------*

    ---------             -----------*


    رباعی

    به شعری که شامل دو بیت بوده و همه مصرع‌ها به جز مصرع سوم هم‌قافیه باشند رباعی می‌گوییم.

    در مجموعه‌ای از رباعی‌ها هر رباعی یک موضوع را در بر می‌گیرد و رباعی بعدی در مورد یک موضوع دیگر صحبت می‌کند.

    آرایش شعر:

    وقت است که در بر آشنایی بزنیم / تا بر گل و سبزه تکیه جایی بزنیم

    زان پیش که دست و پا فروبندد مرگ / آخر کم از آن که دست و پایی بزنیم

     


    مثنوی

    به مجموعه ابیاتی که هم‌وزن و هم‌قافیه بوده و یک داستان خاصی را روایت می‌کنند مثنوی می‌گوییم، مثل؛ شاه‌نامه فردوسی.

    آرایش شعر:

    ---------*           -----------*

     


    قطعه

    به شعری که حداقل دو بیت داشته باشد و آخر مصرع‌های دوم فقط قافیه داشته باشند. زیاد شنیده‌اید که می‌گویند یک قطعه از فلانی.

    آرایش شعر:

    ---------            -----------*

    ---------             -----------*

     


    مسلماً گونه‌های دیگری از شعر کلاسیک داریم، اما قالب اصلی آن‌ها همین موارد بالا بوده و گونه‌های دیگر اغلب منسوخ شده‌اند.

     

    شعر مدرن

    به مجموعه سبک‌های جدید و دارای ریتم خاص؛ شعر مدرن می‌گوییم. مثل: شعرنو، ترانه، رپ و...

     

    شعرنو

    این نوع شعر بیشتر حالت نثرِ متوازن دارد تا شعر، اگر به اشعار سهراب سپهری و نیما یوشیج نگاهی بیاندازید متوجه این مساله خواهید شد:

    من از نهایت شب حرف می زنم

    من از نهایت تاریکی

    و از نهایت شب حرف می زنم

    همان‌طور که می‌بینید، قافیه و وزن در این ابیات از قاعده خاصی پیروی نمی‌کنند و بیشتر تمرکز شاعر روی حس‌آمیزی و انتقال محتوا می‌باشد.

     

    ترانه

    خیلی‌ها این دسته را از شعر مجزا می‌دانند اما حقیقتاً تمامی سبک‌های شعر مدرن از شعر کلاسیک قالب می‌گیرند و فقط نوع بیان‌شان تغییر یافته همین. برای مثال؛ رباعیِ ترانه داریم که ساختار آن مشابه رباعی است. حتی رباعی رپ نیز داریم.

    کسی که ترانه می‌گوید ترانه سرا نام دارد. ترانه بیشتر حول محور عشق می‌چرخد و زیاد از این قاعده خارج نمی‌شود. ترانه نیز به سبک‌های مختلف مثل: پاپ، کلاسیک «ایران قدیم»، راک و... تقسیم می‌شود که هرکدام می‌توانند نوع بیان، محتوا، ریتم و قالب خود را داشته باشند. برای مثال؛ در راک، سبک ترانه حال با هر قالبی از جمله رباعی، مثنوی و... باشد، بیشتر حول محور خشم و فریاد می‌چرخد و اجرای آن نیز سنگین است.

    همچنین بخوانید: ایده برای ترانه سرایی

     

    رپ 

    رپ نوع ساده و در عین‌حال فوق‌العاده زیبای شعر است. همانند ترانه در سبک‌های مختلف مثل: گنگ، اجتماعی، عشق و... خوانده می‌شود و نسبت به سبک خود محتوای آن تغییر می‌کند. رپر شخصی است که خودش می‌نویسد و خودش می‌خواند. حال می‌تواند برای نوشتن انوع قالب شعر کلاسیک را نیز انتخاب کند، آن‌ها به شعر رپ «تکست | Text» می‌گویند که تکست نیز باز ساختار مختص به خود را دارد مثل: تعداد ورس و تعداد کورس و...

    همچنین بخوانید: ایده برای نوشتن تکست رپ

     

    چگونه شعر بگوییم؟ 

    قبل از هرچیزی اجازه دهید از صحبت‌های بالا یک نتیجه بگیریم.

    ما متوجه شدیم: شعر کلاسیک و قالب‌هایش مثل: رباعی و... نوع قدیمی شعر است و شعر مدرن با تغییر محتوا، ساختار و سبک از آن اقتباس شده است.

     

    قدم اول: قالب

    در ابتدا بهتر است زمینه خود را انتخاب کنید، در کدام مبحث می‌خواهید بنویسید؟ کلاسیک یا مدرن؟ رپ یا ترانه؟ رباعی یا قصیده؟

    اگر زمینه را انتخاب کردید، بهتر است قالب آن را در نظر بگیرید تا فراموش نکنید چگونه قافیه‌ها را آرایش کنید.

    در صورتی که در مورد انتخاب نوع و قالب نیاز به کمک دارید، بهترین پیشنهاد ما انتخاب ترانه و قالب رباعی است، ترانه را می‌توان تقریباً در سبک‌های مختلف آن مثل؛ پاپ، راک و... خواند و این مزیت خوبی‌ست برای شما.

     

    قدم دوم: موضوع

    منظور از موضوع، آن عنوانی است که می‌خواهید راجع به آن بنویسید. برای مثال؛ شکست عشقی، عاشق شدن، تنهایی و...

    موضوعِ شعر یک چیز کاملاً شخصی است، برای همین شما می‌توانید حتی یک موضوع خاص انتخاب کنید که دارای زیرمجموعه‌های فراوان است و سپس چندین ترانه یا شعر مختلف در آن مورد بنویسید. اگر بخواهیم مثالی هم بزنیم می‌توان موضوع «یار و همسر» را انتخاب کرد. یک ترانه برای عاشقی، یک ترانه برای زندگی حال، یک ترانه برای وصف او و... اما اگر به دنبال روش‌های قاعده‌مند هستید، می‌توانید از مطالبی که در بالا معرفی کردیم دیدن کرده و به‌علاوه‌ی بدست آوردن ایده، دوره‌ی آموزش ایده‌پردازی هنری را نیز بررسی نمایید.

     

    قدم سوم: پی‌رنگ

    در همه زمینه‌ها ما پی‌رنگ داریم، از معماری گرفته تا حتی برنامه‌های تروریستی!

    وای، شاید کمی این موضع عجیب باشد پس بگذارید ابتدا فلسفه پی‌رنگ را بشکافیم:

    در زمان قدیم و حتی حال، نقاشان ابتدا یک چهارچوب کلی از طرح خود رسم می‌کردند و سپس از روی آن نقش مورد نظر خود را می‌کشیدند، درست مثل اسکیس زدن در طراحی. به آن طرح کلی پی‌رنگ می‌گفتند و دلیل‌شان از کشیدن آن را در راحتی و سرعت بهتر در اجرا می‌دیدند.

    در معماری هم همین موضوع برقرار است، آن‌ها ابتدا نقشه‌کشی می‌کنند و بعد خانه را می‌سازند، در بین تروریست‌ها هم همین منوال برقرار است و اول نقشه می‌کشند.

    تجربیات و تحقیقات نشان داده است که پی‌رنگ و نقشه می‌تواند؛ سرعت، دقت، راحتی و خلاقیت را در اجرای چیزی بیشتر کند. حال با این تفاصیل چرا ما از پی‌رنگ استفاده نکنیم؟ بهتر نیست آن را اجرا کنیم؟ ولی چگونه؟

    اجزای پی‌رنگ در شعر به اجزای شعر خلاصه می‌شود. برای درک بهتر به جدول زیر نگاهی بیاندازید:

     

     قالب  رباعی، غزل، قصیده؟
     موضوع  عاشقانه، اجتماعی؟
     قاعده ورس Verse و کورس Chorus   «در ادامه خواهیم گفت»
     شروع  در ابتدا از چه چیزی گفته شود؟ چه محتوایی در ابتدا باشد؟
     اوج  در اوج چه چیزهایی گفته شود؟
     پایان

     نتیجه ترانه یا شعر ما چه باشد؟

     

    پی‌رنگ بالا بیانگر اسکلت شعر است، قالب آن را در قدم اول انتخاب کردیم و موضوعش را نیز در قدم دوم اما دقیقاً معنی اجزای دیگرش چیست؟

     

    ورس «Verse»

    اگر به یک موسیقی گوش کنید، متوجه می‌شود اشعاری هستند که فقط یکبار خوانده می‌شوند و تداعی‌کننده یک داستان و محتوای خاصی هستند، به این اشعار ورس می‌گوییم که معمولاً هم ابتدای داستان می‌آیند.

     

    کورس «Chorus»

    در موسیقی اشعاری هستند که بیش از 1 بار خوانده می‌شوند یا به بیانی تکرار می‌شوند، به این اشعار کورس می‌گوییم که در واقع محتوای کلی شعر را به مخاطب می‌رسانند و پیام شعر را می‌گویند.

     

    شروع، اوج و پایان؟

    یک اثر خوب شامل شروعی آرام، اوج احساسی و نتیجه کلی است.

    مخاطب از این‌که با اول شعر گرم شود، در اوج یک‌سری از احساساتش شکوفا شوند و با پایان نتیجه‌اش را بگیرد، عاشق آن قطعه می‌شود. بنابر‌این سعی کنید مثلا اگر از قصه عاشقی‌تان می‌نویسید، در ابتدا شرح تنهایی‌تان را بنویسید، در اوج از نحوه عاشق شدن‌تان آن هم با احساسات و در نتیجه از باهم بودن‌تان یا ترس از تنهایی. این خیلی زیباست.

     

    قاعده کلی چیست؟

    راستی یادمان رفت درباره استفاده از کورس و ورس توضیحاتی بدهیم. اگر ورس را A  بنامیم و کورس را B می‌توانیم قاعده کلیِ بیشتر شعر‌ها را این‌گونه نشان دهیم: ABAB یعنی ورس اول و کورس و ورس دوم و کورس. اما باز هم این قاعده از دسته‌بندی خاصی پیروی نمی‌کند و شما می‌توانید از خلاقیت خود در این مورد استفاده کنید.

     

    قدم چهارم: شروع

    در قدم سوم شاید توضیحات زیادی دادیم ولی همه‌ی این توضیحات به نفع خود شماست، سعی کنید دقت بیشتری روی‌شان بگذارید تا پیشرفت بیشتری نیز داشته باشید. هرچه کیفیت کاری شاعران و ترانه‌سرایان فارسی زبان بیشتر شود، ما بیشتر به خود می‌بالیم که در هنر و ادبیات جهان، شاعران فارسی حرف اول را بزنند.

    بسیار خوب بیایید شروع کنیم. در این قدم ما یک پی‌رنگ داریم که نقشه را به ما می‌دهد، فقط کافی‌ست قسمت اول آن را عملی کنیم و سپس به قسمت‌های دیگر برویم. اگر برای‌تان سوال شده که چند بیت برای هر قسمت کافی‌ست؟ می‌بایست این را بگوییم که حداقل «8» و حداکثر «14» بیت برای هر بخش کافی‌ست و پس از آن سعی کنید کورس را بیاورید تا ذهن مخاطب استراحت کند.

     

    از کجا شروع کنم؟

    همیشه مصرع اول دغدغه ذهنی ما می‌شود که واقعاً از کجا شروع کنیم؟ راستش حق هم داریم چون مصرع اول استارت اول است...

    برای شروع می‌توانید از کلمات؛ وقتی، من، تو، چه، کجا، خبر و... استفاده کنید. این کلمات برای شروع محبوبت بالایی دارند.

     

    وزن

    هر موقع که با چند شاعر تازه‌کار مصاحبه می‌کنیم و از آن‌ها می‌پرسیم نظرت راجع به اعمال وزن در شعر چیست؟ بیشترشان یا می‌گویند: اوه، خدای من. یا: یه مساله سختیه.

    وزن در حقیقت یک اصلِ وابسته به کلمه و لحن است و دلیل برابری مصرع‌ها در شعر است. اگر می‌خواهید اعمال آن ساده شود، ابتدا بیایید تعیین کنید که هر مصرع از چند کلمه تشکیل شود؟ ما می‌گوییم سعی کنید از 5 کلمه استفاده کنید اما بعضی شعرهایی هم هستند که از 7 و 9 کلمه هم استفاده کرده‌اند. این تعداد کلمات در مصرع چیزی شبیه به پارک دوبل کردن ماشین هستند، اگر کمی کمتر یا بیشتر شوند، لحن ترانه متفاوت می‌شود. نه این‌که بدتر یا خوب‌تر شوند. منظور این است که حالت آن فرق می‌کند. در نتیجه اعمال وزن در 5 کلمه ساده‌تر است.

     

    قافیه

    در اول مقاله توضیحاتی در مورد قافیه دادیم که در آخر هر مصرع می‌آیند و به جملات معنی شعر می‌دهند. در واقع اگر قافیه وجود نداشت شعری هم وجود نداشت پس روی این موضوع مقداری حساس‌تر باشید. در صورتی که 5 کلمه را در مصرع انتخاب کرده باشید، کلمه 5 یا دو کلمه آخر هر مصرع‌تان قافیه هستند.

    برای استفاده از قافیه ما می‌بایست دو مصراع را با هم مرتبط کنیم، ابتدا به بیت زیر توجه کنید:

    یه مسیره او منم و پاهام، واسه شروع نشی مردد

    جاده خاکی داره هر جایی، ولی باید بریش مرتب

    در بیت بالا، مصرع‌ها 10 کلمه‌ای هستند، و شاعر سعی کرده مصرع پایین را با کلمه «مرتب» به مصرع بالا ربط بدهد. با توجه به این مثال؛ شما مصرع اول‌تان را با هر قافیه‌ای که دل‌تان خواست بنویسید و سعی کنید برای مصراع دوم وقت بگذارید تا با آن هم‌آهنگ شود. راستش پیدا کردن قافیه هم‌وزن، کاری است که وقت و انرژی بالایی از ما می‌گیرد و همین باعث دیرتر تمام کردن ترانه می‌شود. ما به ابزاری سریع نیاز داریم که با دادن حروف قافیه به ما تعداد بالایی قافیه سفارشی تحویل دهد تا به راحتی یکی از آن‌ها را انتخاب کنیم، اپلیکیشن «اندرویدی» زیر که قافیه‌یاب نام دارد برای همین کار ساخته شده تا سرعت و دقت ما را در امر پیدا کردن قافیه افزایش دهد. پیشنهاد می‌شود حتماً آن را داشته باشید.



    اعمال اوج و نتیجه

    حال که از نظر وزن و قافیه مشکلی نداریم و می‌توانیم بیت‌های ابتدایی را بنویسیم، وقتش رسیده تا اوج و نتیجه را هم اضافه کنیم. 
    بهترین قالب برای اوج «کورس» است، چون هم تکرار می‌شود، احساسی‌تر است و هم پیام را می‌رساند. یک کورس در حالت استاندارد 4 بیت دارد و حداکثر 6 بیت. نوشتن آن نیز مثل ورس است و چیزی که آن را از ورس جدا می‌کند نحوه‌ی خوانده شدن‌اش است پس زیاد سخت نگیرید و بنویسید تا به بخش؛ نتیجه برسید.
    نتیجه شعر می‌بایست مثل ورس اول آرام باشد و در محتوایش از آینده یا حال بگوید. در حقیقت ابتدا و اوج شعر مربوط به گذشته است و نتیجه آن مربوط به حال و آینده.
     

    قدم آخر: تصحیح

    پس از این‌که شعرمان را نوشتیم، وقتش رسیده تا آن را تصحیح کنیم و غلط‌هایش را بگیریم.
    بیشتر شاعران ابتدا به قافیه‌ها نگاه می‌کنند تا عوض‌شان کنند، ما نیاز به این‌کار نداریم چون با ابزار قافیه‌یاب بالا توانستیم بهترین قافیه را انتخاب کنیم. بنابراین مستقیم سراغ تصحیح محتوای شعر می‌رویم. به نمونه اشتباه زیر نگاهی بیاندازید:
    من یه حرف تازه ام توی جمله زمونه / توی این چند روز دنیا یکی میره یکی میمونه
    در بیت بالا مشکلات اساسی مثل: عدم توازن مصرع‌ها، محتوای نا‌مفهوم و کلمات دیده می‌شود. به نمونه‌ی ویرایش شده آن در زیر نگاهی بیاندازید:
    من یه شعر تازه‌ام توی دفتر زمونه/توی این دوروز دنیا همه می‌رن، کی می‌مونه؟
    حالا بهتر شد و اگر به خواننده‌ای بدهیم می‌تواند آن را به درستی اجرا کند. برای این‌که ویرایش خوبی در شعرتان داشته باشید، سعی کنید؛ کلمات تکراری را حذف کنید، لحن‌ها را یکسان کنید، شعر را ساده کرده و توازن را حفظ کنید. از مفهوم و محتوا نیز نگذرید تا شعرتان قابل فهم باشد.
    بد نیست اگر ترانه یا شعری که نوشتید را برای دوستان‌تان نیز بفرستید تا نظرشان را بپرسید...

    سخن پایانی

    تبریک بابت اطلاعات تازه، در این مقاله سعی شد تا جای ممکن تمام موارد مرتبط به شعر تحلیل شده و در اختیارتان قرار بگیرد تا با آگاهی بیشتر و پیش زمینه بهتری پا به این عرصه گذاشته و یا اگر در این هنر هستید، خود را توسعه داده و طبق قاعده پیش بروید.
    در نهایت سپاس بابت مطالعه، اگر از این مطلب خوش‌تان آمد لطفاً لینک آن را در اختیار دیگران قرار دهید تا آن‌ها نیز استفاده کنند.

  • ۶۱ کامنت‌ها
    • تیم نویسندگی
    • چهارشنبه ۱۱ تیر ۹۹
    بالا رفتن